woensdag 24 juni 2009

Outlook 2010

Hetze in Twitterland. Een petitie doet de ronde tegen Microsoft omwille van het feit dat Outlook 2010 Office Word voor de rendering van html mails zou gebruiken.

Ok, leuk is dat niet, gewoon 1 e-mailclient die blijft met zijn eigenaardigheden, en die je nauwkeurig moet testen. Er wijzigt dus niets.

Want:
  • Outlook 2007 gebruikt ook al Office Word. Er is toen in de tijd dat dit bekend gemaakt werd, ook een storm van protest geweest, alleen was die in veel beperktere kring. En uiteindelijk bleek het allemaal nogal mee te vallen.
  • Zelfs als je het Outlook 2010 issue kan oplossen, moet je toch nog die krengetjes van e-mailclients van Gmail, Yahoo en Hotmail tacklen.
    Want oh surprise: die hebben het ook niet zo begrepen op gebruik van CSS. Dus als je nu goed wil renderen, dan moet je al werken met tabellen en CSS achterwege laten.
    En dan praat ik nog niet van de Webmails van lokale isp's die je soms ook een peer kunnen stoven (en mensen zich maar afvragen waarom hun e-mailmarketing niet werkt).
    Tot nu toe zie ik alleen Apple Mail en Outlook Express/Windows Vista zelden uit de bocht gaan.
Niettemin geef ik mijn steun aan die petitie, hoe minder verschillende e-mailclients, hoe meer vreugde.

Wat me wat tegensteekt: Email Standards Org verpakt het nogal tendentieus. Volksmenners!
  • Het voorbeeld dat gegeven wordt is een rendering test tussen Outlook 2000 (wie werkt daar nog mee?) en Outlook 2010. Over 2003 en 2007 geen woord.
  • En ze laten uitschijnen dat de andere leerlingen van de klas wel hun best doen. De-eehhh.
    Tabellen zullen nog wel een tijdje meegaan, dat is net zolang tot de webmails stoppen met het strippen van CSS.
Maarre: knap staaltje van de inzet van Twitter!

dinsdag 23 juni 2009

Wielert...

Mijn uitlating op Twitter daarnet over een botsing tussen een wielert... en een voetganger, met nog volgende opmerking erbij: het moest ervan komen met hun arrogant gedrag. En dan nog vloeken in het kwadraat.

Direct volgden nogal heftige reacties dat ik niet mocht veralgemenen, want als ik dat met allochtonen zou doen...

Uiteraard veralgemeen ik niet, en ik ga ook niet iemand discrimeren, stigmatiseren, uitsluiten, ... omdat hij toegeeft dat hij graag fietst met een racefiets, integendeel.
Alleen vind ik wielert... een grappig woord, dat bij velen onmiddellijk herkenbare situaties oproept.

En heel eerlijk: elk weekend zie ik ook heel goede voorbeelden: met 2 naast elkaar - heel alert voor alles wat voor problemen kan zorgen - en een goed waarschuwingssysteem. Alleen, het is des mensens om alleen de slechte dingen te onthouden...

Het spijt me dus dat ik veralgemeen. In elke mand zitten rotte appels, maar die wegen niet op tegen de goede appels in die mand.

Alleen ben ik wat veroordeeld door:
- de keren dat ik met een getjchhhssss, gefluit, ... aangemaand wordt om uiterst rechts op het fietspad te blijven. Weegt een bel zoveel dat het niet standaard op een koersfiets staat? Ik heb alle begrip dat jullie aan 30 km per uur willen doorrijden, en ik ga daar met plezier voor uit de weg, maar niet op commando van een onrespectvolle opmerking.

- de keren dat ik auto's in de eenrichtingstraat aan de overkant zie indraaien en net niet botsen met de groep fietsers op de baan. Ze hebben inderdaad het volste recht, maar als automobilist zie je het fietspad, en denk je niet automatisch aan fietsers die vanuit die richting komen.

- het incident dat mijn zus vorige week heeft gehad met 2 wielrenners. In een smalle bocht aan haar huis (voorzien van een spiegel omdat het een gevaarlijke bocht is) is ze op haar autorem moeten gaan staan omwille van 2 snelle, naast elkaar fietsende tegenliggers.
Kan uiteraard gebeuren. Maar om dan roepend, vloekend, tierend naar mijn zus toe te stappen en op de auto te beginnen slaan is er me nets iets over. Wie was daar nl. in fout? Beiden vermoed ik, en als het puntje bij paaltje komt, de fietsers.

- en de zoekresultaten in google.

Dus sorry, ik ga het nooit meer doen. Hopelijk zeggen die rotte appels nu hetzelfde.

zaterdag 6 juni 2009

De kracht van papier

Daarnet kreeg ik in Delhaize een papieren spaarkaart, ook al stond ik daar met mijn loyalty kaart te wapperen. Ook Carrefour had onlangs een actie om zegeltjes te likken, ondanks hun Happy Days kaart.

En Mexx, waarvan ik ook een loyalty kaart heb, stuurt me regelmatig kortingbonnen op. Diegene waarbij ik zelf stickers met kortingen mocht plakken, brandde het meest in mijn zakken, en is dan ook vlug ingewisseld.
Idem bij de opening van de Bioplanet in Mechelen. Ik stond er ook met m'n kortingenstickers.

Is het niet bizar dat in een tijd van digitalisering en dematerialisering een actie met fysische bonnen, stickers, ... nog altijd beter scoort? Zelfs bij een geek zoals ik?