Eerst en vooral: elke dode is er één teveel, of die nu omgekomen is in een treinramp in Buizingen, of net gestorven is aan een malaria-aanval in Kenia.
Als je die dode kan verhinderen, dan is dat ook een plicht.
Alleen lijkt het me dat om er nogal veel maten en gewichten gehanteerd worden om doden te verhinderen.
Neem de mobiliteit. Het Mobiele Toestel dat de meeste slachtoffers eist is de auto.
Treinen, trams, bussen, vliegtuigen en zelfs boten denk ik, zijn tot nader order zeer veilige vervoersmiddelen.
OK, als er iets fout gaat, gaat het soms ook direct goed fout (hoogdagen voor de media!), maar als je kijkt naar het aantal keren dat het fout gaat, dan valt dat nog mee denk ik.
Om wat te duiden: afgelopen jaar vielen er op de Belgische wegen iets meer dan 800 doden te betreuren in ontelbaar meer ongevallen. Een daling met 14% t.o.v. het jaar ervoor, maar het zijn er nog altijd 800 teveel.
Per week sterven er gemiddeld 16 mensen.
Waarom zijn we niet bereid om de auto en vrachtwagen op stal te zetten totdat elk uitgerust is met tal van sensoren om ongevallen te vermijden?
Waarom zijn we niet bereid om naar zone 30 over te schakelen in de volledige bebouwde kom?
Waarom zijn we niet bereid om op gewestwegen naar 70 i.p.v. 90 te gaan?
Waarom zijn sommige onder ons zelfs niet bereid om de gordel om te doen?
We wegen alles af, wat moeten we ervoor laten, en wat is de prijs die we ervoor willen betalen, en blijkbaar is onze maatschappij bereid om 800 mensen per jaar te laten sterven, en ontelbaar meer te verminken, voor onze individuele mobiliteit.
Als het over treinen gaat, schakelen we echter over op een soort nultolerantie en moet alles nu onmiddellijk gebeuren opdat geen enkel trein nog ooit iets kan overkomen. Idem voor vliegtuigen en de andere gemeenschappelijke vervoersmiddelen
Het is een stukje van de menselijke psychologie die ik graag zou begrijpen. Heeft het te maken met controle hebben over je eigen voertuig, en je lot in iemand anders handen leggen in de andere vervoersmiddelen? Iemand een uitleg?
zaterdag 20 februari 2010
dinsdag 16 februari 2010
Constructief voorstel i.v.m. "de regering moet"
"De regering moet".
Er gaat geen dag voorbij, of de regering moet van één of andere drukkingsgroep dringend middelen investeren in... (vul aan naar keuze).
Wel, ik ben dat beu. De bomen reiken niet tot aan de hemel.
Voorstel: eenieder die nu nog komt zagen voor meer middelen, krijgt maar gehoor als dit vergezeld is van een werkbaar voorstel van waar de middelen vandaan komen. Dan pas zullen ze aan den lijve ondervinden welk geschipper politiek wel kan zijn.
Er gaat geen dag voorbij, of de regering moet van één of andere drukkingsgroep dringend middelen investeren in... (vul aan naar keuze).
Wel, ik ben dat beu. De bomen reiken niet tot aan de hemel.
Voorstel: eenieder die nu nog komt zagen voor meer middelen, krijgt maar gehoor als dit vergezeld is van een werkbaar voorstel van waar de middelen vandaan komen. Dan pas zullen ze aan den lijve ondervinden welk geschipper politiek wel kan zijn.
zaterdag 13 februari 2010
Twitiquette
Toen ik Vincent Van Quickenborne deze week op stubru hoorde over Twitter, krulden mijn tenen, en ging het haar op mijn rug, dat ik nog niet geschoren had, rechtstaan (eerlijk, veel heeft ook met zijn persoon te maken).
Toen Quickie verwees naar de "downloadlimieten" discussie op Radio 1 waar ook live in interactie werd gegaan op Twitter, herinnerde ik me vooral dat er op dat moment op Twitter een discussie aan de gang was dat je je moest aanmelden om mee te mogen Twitteren (normale gang van zaken is het gebruik van een hashtag om je mening in een discussie kenbaar te maken).
En dan kwam @geertnoels met volgend bericht:
Had hij een weddenschap lopen met iemand?
Is hij zijn politieke carrière aan het voorbereiden?
Dat berichtje was zo'n afknapper.
En toen ik zag dat zijn verhouding following/followers rond de 4% schommelde, was ik helemaal teleurgesteld (Twitter als broadcasting kanaal, zoals een celebrity het past), en heb ik hem prompt, met bijpassende tweet, geunfollowed.
En nu zit ik daar, want eigenlijk vond ik dat hij interessante dingen te vertellen had, maar ben ik te koppig om hem terug te volgen (ik zal hem stiekem, via één van mijn andere twitter accounts, terug volgen).
Ik ben natuurlijk geen celebrity en ik kan het principe hanteren dat ik iedereen volg die mij volgt.
En ja, dat kan zeer overweldigend worden in aantal tweets. Maar daarvoor zijn handige tools.
En als je heel eerlijk bent: heel veel van je followers hebben al maanden niet meer getweeted. Dus een groot deel bezorgen je niet al te veel tweets.
En neen, ik lees niet elke tweet die verschijnt. Af en toe moet ik nog werken.
Maar zeker: ik heb al ongelooflijk fantastische mensen leren kennen door die houding.
En mijn bijdrage tot Twitter? Ik probeer regelmatig te helpen door te antwoorden op vragen, door te RT, en door actief te converseren.
En dan kwam @geertnoels met volgend bericht:
Doel bereikt: op 5 dagen tijd boven de kaap van de 1000 op Twitter...Mijn held, de auteur van Econoshock, zowat het helderste boek dat in lange tijd verschenen is, en hij ligt wakker van zijn aantal followers?
Had hij een weddenschap lopen met iemand?
Is hij zijn politieke carrière aan het voorbereiden?
Dat berichtje was zo'n afknapper.
En toen ik zag dat zijn verhouding following/followers rond de 4% schommelde, was ik helemaal teleurgesteld (Twitter als broadcasting kanaal, zoals een celebrity het past), en heb ik hem prompt, met bijpassende tweet, geunfollowed.
En nu zit ik daar, want eigenlijk vond ik dat hij interessante dingen te vertellen had, maar ben ik te koppig om hem terug te volgen (ik zal hem stiekem, via één van mijn andere twitter accounts, terug volgen).
Ik ben natuurlijk geen celebrity en ik kan het principe hanteren dat ik iedereen volg die mij volgt.
En ja, dat kan zeer overweldigend worden in aantal tweets. Maar daarvoor zijn handige tools.
En als je heel eerlijk bent: heel veel van je followers hebben al maanden niet meer getweeted. Dus een groot deel bezorgen je niet al te veel tweets.
En neen, ik lees niet elke tweet die verschijnt. Af en toe moet ik nog werken.
Maar zeker: ik heb al ongelooflijk fantastische mensen leren kennen door die houding.
En mijn bijdrage tot Twitter? Ik probeer regelmatig te helpen door te antwoorden op vragen, door te RT, en door actief te converseren.
donderdag 4 februari 2010
Plagiaat...
Het liedje Down Under van Men at Work blijkt plagiaat...
Oordeelt een rechter bijna 30 jaar na het verschijnen van het liedje. De frank van de rechtmatige eigenaars bleek dus eerder een briefje te zijn dat last had van thermiek.
Het oorspronkelijke liedje blijkt bovendien van 1934 te zijn (Wikipedia is ondertussen ook al geupdated - straf).
En zo op het oor blijken er toch wel kleine toonladdertjes verschil te zitten tussen het oorspronkelijke en het "gekopieerde". Ik vermoed/hoop dat als je de noten naast elkaar legt, het verband heel duidelijk is.
En heb ik al verteld dat ik heel goed een Kookaburra kan nadoen? Moet ik daar dan ook auteursrechten op betalen?
Oordeelt een rechter bijna 30 jaar na het verschijnen van het liedje. De frank van de rechtmatige eigenaars bleek dus eerder een briefje te zijn dat last had van thermiek.
Het oorspronkelijke liedje blijkt bovendien van 1934 te zijn (Wikipedia is ondertussen ook al geupdated - straf).
En zo op het oor blijken er toch wel kleine toonladdertjes verschil te zitten tussen het oorspronkelijke en het "gekopieerde". Ik vermoed/hoop dat als je de noten naast elkaar legt, het verband heel duidelijk is.
En heb ik al verteld dat ik heel goed een Kookaburra kan nadoen? Moet ik daar dan ook auteursrechten op betalen?
dinsdag 2 februari 2010
De Auvibel taks
Daar lig ik niet wakker van, voor die ene harde schijf die ik om de 2 jaar koop.
En daarbij, die taks zit ook al op audiocassetjes (bestaan die nog? en die taks kwam zowiezo rijkelijk te laat), op videocassettes (idem), cd's & dvd's, en op kopieerapparaten ...
Laten we eerlijk zijn: het gros ervan wordt gebruikt voor wat vandaag als "illegale" kopies omschreven kan worden. De discussie moet dus eigenlijk gevoerd worden over auteursrecht, en de vergoeding ervan.
Krijgt een kunstenaar een vergoeding voor elke museumbezoeker die zijn schilderij bekijkt/negeert, voor elke museumbezoeker die het fotografeert?
Gaat die taks de muziekindustrie redden? Uiteraard niet. Hun businessmodel staat zodanig onder druk dat die taks maar een pleister op de bloedende wonde lijkt.
De slimme artiest begrijpt dat hij meer zal moeten optreden, en andere invalshoeken zal moeten vinden om geld te verdienen.
De niet-zo slimme artiest, die blijft stilstaan bij die goede oude tijd van vroeger.
En daarbij, die taks zit ook al op audiocassetjes (bestaan die nog? en die taks kwam zowiezo rijkelijk te laat), op videocassettes (idem), cd's & dvd's, en op kopieerapparaten ...
Laten we eerlijk zijn: het gros ervan wordt gebruikt voor wat vandaag als "illegale" kopies omschreven kan worden. De discussie moet dus eigenlijk gevoerd worden over auteursrecht, en de vergoeding ervan.
Krijgt een kunstenaar een vergoeding voor elke museumbezoeker die zijn schilderij bekijkt/negeert, voor elke museumbezoeker die het fotografeert?
Gaat die taks de muziekindustrie redden? Uiteraard niet. Hun businessmodel staat zodanig onder druk dat die taks maar een pleister op de bloedende wonde lijkt.
De slimme artiest begrijpt dat hij meer zal moeten optreden, en andere invalshoeken zal moeten vinden om geld te verdienen.
De niet-zo slimme artiest, die blijft stilstaan bij die goede oude tijd van vroeger.
Abonneren op:
Posts (Atom)
