zaterdag 20 november 2010

De pesters...

Jarenlang gepest/gefolterd op het werk.
Gedegouteerd... daar is iedereen het wel over eens.

En iedereen steekt de schuld op de ander. De vakbonden op de bedrijfsleiding en de algemene opinie op de vakbonden, dit laatste vooral dan omwille van de verdediging bij de royale ontslagvergoeding.

Maarre, de schuldigen zijn de pesters, niemand anders. Of mogen we niet meer verwachten dat volwassen mensen zich onder elkaar gedragen?

En hoe is het mogelijk dat er een 20-tal medeplichtigen waren? Zijn dat dan 20 door en door slechte mensen of zijn dat er vooral die niet durven te reageren uit angst om zelf het slachtoffer te worden. Hoe zouden ze zich nu voelen?

En dan vraag ik me af hoe ik zelf zou reageren. Zou ik durven ingaan tegen die dominante persoonlijkheden of zou ik, net als dat groepje, lijdzaam en groen lachend toezien uit angst.

Ik vrees het laatste...

PS: Het is een klein wonder dat de pesters nog niet met naam en toenaam op een anti-groep in Facebook zijn verschenen, of op een speciaal aan hen opgedragen site. Zijn ze dan zo moeilijk te vinden?

zondag 14 november 2010

Waar zijn de klagers?

Het valt op. Ondanks de zware gevolgen van de overstromingen, komen er weinig klagers aan bod in de media.
Geen kritiek op de overheid, op de hulpverleners, en weet ik veel op wie nog de schuld zouden kunnen krijgen.
Integendeel, we zien een solidariteit en handen uit de mouwen om zelf 1.000 zandzakken te verslepen om de buurt te helpen.

Mogelijke oorzaken:

  • ik consulteer de verkeerde media
  • de klagers krijgen geen podium (dat op zich is al opmerkelijk)
  • door het systeem van immanente rechtvaardigheid zijn alleen die mensen getroffen die hun lot accepteren
  • Pakistan heeft de ogen geopend. Ok, 1m water in je huis is geen fun, maar je bent slechts beperkt op de vlucht, en het grootste deel van de schade wordt gedekt door de verzekering en de overheid. En zolang je geen dierbaren verliest, valt dat al bij al mee, zeker als je vergelijkt met Pakistan.

zaterdag 6 november 2010

Léonard...

Ik snap niet dat de media zoveel aandacht besteden aan de hersenspinsels van een vertegenwoordiger van een tanend instituut. (Tenzij ze natuurlijk mee de ondergang willen orchestreren, dan moet ik toegeven: goed bezig).

Laat Léonard raaskallen. Ik ben geen volgeling van zijn godsdienst, en ik schat de kans heel klein in dat zijn denkbeelden me ooit nog opgelegd zullen worden.

Wat ik niet begrijp is dat datzelfde geraaskal verkondigd wordt door een aantal vertegenwoordigers van een stroming in een bloeiende en groeiende godsdienst, en dat daar door diezelfde media niet harder op gereageerd wordt. Ok, zolang het in een ander land is, is het ver van ons bed.

Maarre, diezelfde visie wordt ook hier in België verkondigd in een aantal duistere hoeken , en ik schat de kans dat ik me aan die denkbeelden zal moeten aanpassen, veel hoger in.

En terwijl ik dit schrijf voel ik me geremd om niet beschuldigd te worden van fundifobie en racisme.

Nochtans is het mijn rotsvaste overtuiging dat iedereen het recht heeft om zichzelf aan regels te onderwerpen tere ere van een opperwezen, maar verwacht aub niet dat je buurvrouw dat dan ook doet.