Dat jaar bij VT4

"Ok jongens (en meisjes), die strategie van dat unserved audience lijkt toch niet zo goed te werken. Zelfs topfilms halen amper 400.000 kijkers en kosten ons stukken van mensen. Idem voor sport. Zijn er ideeën?"

Meisje 1: "Als we nu eens teruggrijpen naar de soapstrategie?"

Er volgt tumult, geharrewar, heel wat ongeloof, tegenwerpingen over kosten en afgemelkte thema's.

Meisje 1:  "Daarmee bedoel ik dat we kijken waar de dikste brokken in de reclamemarkt zitten, en daarvoor zo goedkoop mogelijk zelf programma's produceren. Reality bijvoorbeeld blijft hot, en kan voor een zacht prijsje geproduceerd worden. Als we onze reality richten op winstgevende reclamemarkten zoals mensen die bouwen of verbouwen, en ook iets doen rond die culinaire hype, dan moet het toch mogelijk zijn?"

Jongen 1: "Huizenjacht was een succes, dus dat kunnen we misschien elke avond programmeren? Idem voor "The Block". Daarnaast is er die format waarbij een huis opgekalefaterd wordt voor de verkoop, ze halen er een soort huisdokter bij die met minimale ingrepen het huis in waarde doet stijgen. Yep, dat kan heel winstgevend worden."

Meisje 2: "En rond dat culinaire, Mijn Restaurant kunnen we natuurlijk niet na-apen, maar er is wel die format met 4 gewone mensen waarbij elke avond bij iemand anders gegeten wordt, en waarbij ze elkaar moeten beoordelen."

Jongen 2: "En misschien moeten we ook eens experimenteren met die populaire format van de VRT!"

"?????"

Jongen 2: "Herhalingen!"

Algemeen gelach.

Jongen 2: "Waarom experimenteren we eens niet met 1 van die 2 dagelijkse programma's nog laat op de avond te herhalen? Niet iedereen heeft een Digicorder, of denkt eraan om die te programmeren."

Baas: "Ok, werk die ideeën uit. Bedankt iedereen."

Ik geef toe, als ik op Huizenjacht, De Huisdokter of Komen Eten stuit, dan blijf ik hangen.