Ken je dat, niets doen omdat het toch niets uitmaakt?
Dan is dit verhaal voor jou. De bron is mij onbekend, het is ooit eens komen aanwaaien via e-mail.
Er was eens (want zo beginnen alle verhalen) een groot tropisch strand.
Na elke vloed lag het strand vol met zeesterren, die het ritje terug naar zee gemist hadden. Onder de felle zon wachtte hen enkel nog de dood.
Elke dag ging een klein jongetje een uurtje op het strand spelen, waarbij hij zoveel mogelijk zeesterren terug in zee gooide.
Een toerist, die dit tafereeltje nu al een paar dagen had bezien, merkte op dat het toch niet uitmaakt, dat het strand straks opnieuw vol met zeesterren zal liggen.
Waarop het jongetje antwoord: "als je naar alle zeesterren kijkt, maakt het inderdaad niets uit. Maar als je enkel naar die zeesterren kijkt die ik terug in zee gooi, dan is het voor hen het verschil tussen leven en dood."
Conclusie: bekijk het ook eens op micro-niveau als je op het macro-schaal niet kan wijzigen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten